De reis van de geest
Er was eens een man die zeer ernstig ziek was.
Hij zag de dood voor zijn ogen.
Hij maakte een reis naar het universum.
Het was een verre reis door de wolken.
Plotseling bevond hij zich in een uitgestrekt
bos waar veel bomen waren.
Dorre bladeren lagen er op de grond.
Daar stond hij alleen midden in het
uitgestrekte bos. Hij liep daar rond niet
wetend welke richting hij op moest.
Al rond dolend zag hij in de verte opeens een
mooie plek. De plek was zo mooi dat hij er
sprakeloos van werd.
Het was een vredig oord net als een oase in de
woestijn. De plek was pittoresk en etherisch.
Als door een magneet aangetrokken stond hij
opeens dicht bij de plek.
Betoverd door de bekoorlijkheid en de
paradijselijke sfeer keek hij naar de plek.
Het was voor hem onweerstaanbaar.
Het bos en de plek was gescheiden door een
sloot. Hij wilde naar de overkant springen
maar opeens verscheen er een vriendelijke
man die zeide, je mag hier nog niet komen.
Ga terug zeide de man. Hij prakkezeerde
er niet over en hij wilde toch springen.
De man gaf hem duidelijk te verstaan dat hij
daar nog niet mocht komen en dat hij terug
moest. Teleurgesteld en met tegenzin vertrok
hij. Hij ontwaakte en lag op het ziekbed.
Hij leefde nog lang en ....... ?De moraal van het verhaal is dat het mysterieuze en wonderbaarlijke van het leven, je de kans geven om je de ogen te openen. Is er dan toch een GOD die bestaat ?, of is het allemaal toeval ?, of een samenloop van omstandigheden ?, of worden we als mens toch positief beïnvloedt ? Doet het er toe ? Moeten we GOD zoeken ? Is HIJ dan al niet in ons en overal ? Zoeken we niet op de verkeerde manier ? Zoek via je hart naar het innerlijke in jezelf. De innerlijke weg is de weg die naar de poorten van het hemelse rijk leiden. God is niet te vinden via het tastbare, zichtbare en bewuste. Dit stond al beschreven in het eerste gebod van de tien geboden.